Ανθρώπινα δικαιώματα ή εγκαταλελειμμένοι άνθρωποι;

Ένα από τα πλέον προτιμητέα θέματα της σημερινής αστικής προπαγάνδας είναι το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σ'αυτό το θέμα αφιερώνονται πολλά άρθρα κι εκπομπές, αναρίθμητες ομιλίες και δηλώσεις. Όσο πιο πολύ όμως η αστική προπαγάνδα καταπιάνεται μ'αυτό το θέμα, τόσο πιο πολύ προβάλλει και κ κιβδηλότητά της. Το καπιταλιστικό σύστημα ούτε ήταν, ούτε είναι σε θέση να εξασφαλίσει στην πλειοψηφία του λαού εκείνες τις ελευθερίες και τα δικαιώματα που τόσο γενναιόδωρα τα διατυμπανίζει μέσω του τύπου και του συντάγματος. Καμιά προπαγάνδα, όσο ραφινάτη κι αν είναι, δεν είναι σε θέση να συγκαλύψει το γεγονός ότι σε κάθε καπιταλιστική χώρα στην πραγματικότητα ζουν δυο έθνη, οι πλούσιοι κι οι φτωχοί, οι αφέντες κι οι υπηρέτες, οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι, ότι σ'αυτές τις χώρες υπάρχουν δυο τρόποι ζωής και ισχύουν δυο ειδών νόμοι. Κι εφόσον είναι έτσι τα πράγματα και η ανισότητα και η παραβίαση των δικαιωμάτων της φτωχής πλειοψηφίας από την πλούσια μειοψηφία, είναι κάτι το συνηθισμένο και μόνιμος συνοδοιπόρος του συστήματος.

  Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο καπιταλιστικό σύστημα, εκδηλώνεται με τους πιο διαφορετικούς τρόπους και τις πιο απάνθρωπες μορφές. Φαίνεται ξεκάθαρο όχι στην απλή εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά και στην μαζική ανεργία, στην αυξανόμενη εγκληματικότητα, στην παράνομη διακίνηση ψυχοτρόπων ουσιών, στην πορνεία, στις φυλετικές διακρίσεις και στον μιλιταρισμό της οικονομίας, στην αστυνόμευση των πολιτών στο εσωτερικό της χώρας, στις στρατιωτικές επεμβάσεις ενάντια σε άλλους λαούς. Είναι γνωστό ότι την πολιτική ζωή μιας χώρας την διευθύνουν εκείνοι που έχουν στα χέρια τους τον κρατικό μηχανισμό, την οικονομία και τον εθνικό πλούτο. Οι ιδιοκτήτες των μέσων μαζικής παραγωγής και γενικά του εθνικού πλούτου, κάνουν το νόμο. Ας δούμε πως παρουσιάζεται σήμερα, στην σημερινή καπιταλιστική κοινωνία, με βάση στατιστικά στοιχεία των αστικών κρατών.

 Στις ΗΠΑ που αυτοπροβάλλονται ως βιτρίνα της αστικής δημοκρατίας, το 1% των οικογενειών που βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, κατέχει το 20% του εθνικού πλούτου, ενώ το 50% των οικογενειών από τα κατώτερα στρώματα κατέχουν μόνο το 4% του εθνικού πλούτου. Τα πλούτη αυτά των καπιταλιστών έχουν συγκεντρωθεί από την καταλήστευση, την εκμετάλλευση, την πτώχευση και την χρεοκοπία εκατομμυρίων ανθρώπων.

 Ένα από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι και το δικαίωμα στην εργασία, ως πηγή εξασφάλισης μέσων διαβίωσης για το άτομο και την οικογένειά του. Παρόλο που στα περισσότερα αστικά συντάγματα είναι κατοχυρωμένο αυτό, παραμένει στο χαρτί. Μια από τις πιο οξυμένες πληγές της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι η ανεργία, μαζί με όλες τις συνέπειές της. Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο αριθμός των ανέργων σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, ξεπερνά τα 18 εκατομμύρια, ενώ αυτοί που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, έφτασαν τους 75 εκατομμύρια. Πράγματι, η τεχνικο-επιστημονική επανάσταση στον καπιταλιστικό κόσμο, έφερε αισθητή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, που σε μερικούς κλάδους, σημειώθηκε μεγάλη στροφή. Στις συνθήκες όμως της κοινωνίας που ισχύει ο νόμος της εξασφάλιση κερδών με κάθε μέσο, η τεχνικο-επιστημονική επανάσταση δεν βοηθά στην διευκόλυνση της εργασίας των ανθρώπων, στην βελτίωση της ζωής τους. Οι μεγάλες κατακτήσεις της επιστήμης, εκμεταλλεύονται κατά κύριο λόγο, για την παραγωγή όπλων μαζικής εξόντωσης ανθρώπων κι όχι στην πολιτική, βιομηχανική παραγωγή. Εκτός αυτού, αύξηση σε πρωτοφανή επίπεδα της ανεργίας, είναι μια από τις συνέπειες της τεχνικο-επιστημονικής επανάστασης.

  Τα ρομπότ και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, πετάνε στους πέντε δρόμους, τους  εκατομμύρια, απλούς και περιττούς ανθρώπους. Η ανεργία, απέβη ο υπ'αριθμόν ένας δολοφόνος του ατόμου και της οικογενείας του. Κι εδώ, δεν πρόκειται για μερική εκμετάλλευση της εργασίας του εργάτη, αλλά για την πλήρη εξάντληση και εγκατάλειψή του. Σ'αυτούς τους ανθρώπους που δεν βρίσκουν εργασία, δε μένει τίποτε άλλο από το να πέσουν σε απόγνωση και να ζητούν ελεημοσύνη για να ζήσουν. Στους δρόμους πολλών μεγαλουπόλεων τηε Ευρώπης, περιφέρονται περίπου 20 εκατομμύρια εργάτες μετανάστες από χώρες της Ηπείρου μας, είτε από χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Έχουν αφήσει τις οικογένειές τους, κάνουν τις πιο βαριές εργασίες και τους περιφρονούν σαν ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας. Ζουν πάντα με τον φόβο μη τους διώξουν. Αυτά τα εκατομμύρια άτομα, δεν έχουν το δικαίωμα να οργανωθούν σε συνδικάτα. Για την ασφάλειά τους στην εργασία και τα γηρατειά τους δεν ενδιαφέρεται κανείς.

 

Κι εδώ, δεν γίνεται λόγος για μαύρους, ούτε για ρατσιστικά καθεστώτα, αλλά για χώρες που γίνεται μεγάλος λόγος για δημοκρατία, δικαιώματα, ανάπτυξη, για προσωπικότητα του ατόμου κ.λπ. Να καταστρέψει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ένα σύστημα το οποίο από τη μια οικοδομεί ουρανοξύστες και συγκεντρώνει χρυσάφι κι από την άλλη διαδίδει τη φτώχεια και βαθαίνει όλο και πιο πολύ το χάσμα το κοινωνικό. Η φτώχεια παίρνει πάρα πολλές φορές πολύ οξυμένες μορφές και μετατρέπεται σε πραγματικές ανθρώπινες τραγωδίες. Στον ξένο τύπο γίνεται συχνή αναφορά για τα "ξενοδοχεία του δρόμου". Αυτά τα ξενοδοχεία είναι τα πάρκα, οι γωνιές του μετρό, τα γεφύρια και οι δρόμοι που περνούν τις νύχτες τους οι άνεργοι, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο. Άλλοι, μη δυνάμενοι να καταβάλλουν την απόγνωση και να βρουν διέξοδο, καταφεύγουν και στο τελευταίο μέσο, την προσωπική είτε τη συλλογική αυτοκτονία... αυτή είναι η πραγματική εικόνα της λεγόμενης κοινωνίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

  Ο θόρυβος για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι δημαγωγία. Η αστική προπαγάνδα κάνει πολύ θόρυβο για την δήθεν εξασφάλιση και υπεράσπιση εκ μέρους του αστικού καθεστώτος, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

  Στην πραγματικότητα το σύστημα αυτό, έχει στη βάση του ακριβώς την παραβίαση αυτών των δικαιωμάτων, την ταπείνωση, την καταπίεση και την εκμετάλλευση των φτωχών σε όφελος των πλουσίων λ.χ. στην Ελλάδα. Είναι κυνισμός που σήμερα παρουσιάζει τον σημαιοφόρο για τα ανθρώπινα δικαιώματα οι ΗΠΑ, χώρα που κυριαρχεί μεγάλη κοινωνική αδικία και βαθιά κοινωνική διάκριση. Πολλά στοιχεία δείχνουν ότι στις ΗΠΑ και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες, υπάρχει στρατιά των ανέργων, πολλών εκατομμυρίων, καταπατούν τα στοιχειώδη δικαιώματα των Αμερικανών Ινδιάνων, των Μεξικανών και Πορτορικανών, των μεταναστών από την Αφρική που εργάζονται στην Αμερική κι άλλων.

  Ο καπιταλισμός, εξασφαλίζει δικαιώματα των ατόμων μόνο για τις πλούσιες τάξεις. Η καπιταλιστική κοινωνία ποτέ δεν φρόντιζε για την οικονομική ευημερία των εργαζομένων, για τα κοινωνικά, πολιτικά και πνευματικά τους συμφέροντα. Αυτό το δείχνει ξεκάθαρα η σημερινή κυβέρνηση, όπου τα κονδύλια για ιατρική περίθαλψη κατά 5 δις δολάρια, περικόπηκαν πολλά κονδύλια που προορίζονταν για κοινωνικές ανάγκες του πληθυσμού, περικόπηκαν δαπάνες για την παιδεία, την περίθαλψη των υπερηλίκων και πολλά άλλα.

  Ο αριθμός των φτωχών στις ΗΠΑ έφτασε τα 55 εκατομμύρια άτομα. Η φυλετική διάκριση, η άνιση θέση της γυναίκας, η παραγνώριση των ενδιαφερόντων της νεολαίας, είναι μερικές πλευρές της κοινωνικής κι εθνικής ανισότητας. Οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη στιγμή που σ'αυτή τη χώρα διώκονται, αστυνομεύονται και υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια φάκελοι για όλους εκείνους που η αστική τάξη τους θεωρεί επικίνδυνους για το καθεστώς της. Οι ΗΠΑ στο ρόλο του διεθνούς χωροφύλακα είναι οι κυριότεροι υποστηρικτές των αντιλαϊκών, ρατσιστικών και δικτατορικών καθεστώτων, που ασκούν καθημερινά τη γενοκτονία, τα βασανιστήρια στη βάση Γκουαντάναμο  της Κούβας και παραβιάζει μέσα στη χώρα, βάναυσα, κάθε ελευθερία. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εφαρμόζει σε παγκόσμια κλίμακα την πολιτική της πραγματικής, διεθνούς τρομοκρατίας, ενάντια σ'όλους εκείνους τους λαούς που αγαπούν και υπερασπίζουν την λευτεριά και την εθνική τους κυριαρχία. Η επιθετική γραμμή της εξωτερικής πολιτικής που εφαρμόζει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και το ΝΑΤΟ, απειλεί και ποδοπατεί βάναυσα την άσκηση του κυριότερου δικαιώματος του ανθρώπου - ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΕΙ. Εμείς θέλουμε μια τέτοια κοινωνία "όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων." Μαρξ.