Τρομοκρατία
Στα πλαίσια των διαφόρων τρομοκρατικών ενεργειών και πράξεων που σημειώθηκαν τον τελευταίο καιρό, πολλοί θεωρητικολόγοι, αναπτύσσουν πλατιά συζήτηση και κερδοσκοπούν σχετικά με τα αίτια και το ίδιο το περιεχόμενο της τρομοκρατίας. Για να εννοήσει κανείς ποιος στέκει πίσω από το φαινόμενο της τρομοκρατίας, πρέπει πρώτα να ριχτεί άπλετο φως πάνω στο ζήτημα. Ποιον εξυπηρετεί αυτή; Ανεξάρτητα από το ότι οι μορφές μπορεί ν'αλλάζουν περίβλημα, το επικίνδυνο αυτό φαινόμενο, δεν κάνει πρώτη φορά την εμφάνιση στις μέρες μας.
Η ιστορία του 20ου αιώνα που πέρασε ήταν γεμάτη από γεγονότα και στοιχεία, τα οποία επιτρέπουν τον σωστό προσδιορισμό της ουσίας της τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία δεν γεννήθηκε σαν παραστράτημα των ανθρώπων, είτε ξεχωριστών ομάδων ανθρώπων. Η τρομοκρατία ήταν και παραμένει ένα από τα πιο απάνθρωπα μέσα με τα οποία η άρχουσα τάξη εφαρμόζει την πολιτική και υλοποιεί τις βλέψεις της για την κυριαρχία της σε εσωτερικά πλαίσια. Η τρομοκρατία χρησιμοποιείται για την δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την φασιστικοποίηση της ζωής. Μέσω της τρομοκρατίας, επιδιώκεται και δυσφήμιση του πραγματικού επαναστατικού κινήματος. Η τρομοκρατία προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στην άρχουσα τάξη και σε διεθνή κλίμακα. Σύμφωνα με τη λογική της, κάθε κράτος που αντιτίθεται στην πολιτική και στην υπαγόρευσή της είναι εχθρός και κατά συνέπεια πρέπει να καταπολεμηθεί. Και για να καταπολεμηθεί ανοιχτά ένα κράτος πρέπει να βρεθεί ένα πρόσχημα. Σ'αυτό το κράτος αποδίδονται τρομοκρατικές ενέργειες του παρόντος και του παρελθόντος, ενώ στην πραγματικότητα οι περισσότερες απ'αυτές, είναι έργο των μυστικών υπηρεσιών των ιμπεριαλιστών. Έτσι η δεσπόζουσα τάξη με τη βοήθεια της τρομοκρατίας λασπολογεί ενάντια στους πατριώτες και πραγματικούς επαναστάτες, οι οποίοι χαρακτηρίζονται σαν δολοφόνοι κι αναρχικοί, ενώ αυτοί στην πραγματικότητα αγωνίζονται ενάντια στην εθνική και κοινωνική καταπίεση. Πολλές καπηλείες γίνονται και με τις θεωρητικές βάσεις της τρομοκρατίας. Στην γενικότητα, η ιδεολογία από την οποία εμπνέεται η τρομοκρατία είναι ο αριστερισμός. Σαν θεωρητική βάση του αριστερισμού, είναι οι αντιδραστικές φιλοσοφικές αντιλήψεις του υποκειμενικού ιδεαλισμού.
Στην πράξη, ο αριστερισμός συνεχίζει την δυσφημισμένη πια, από την ιστορία, τακτική των προσωπικών επιχειρήσεων και της τρομοκρατίας. Η επανάσταση απλοποιείται έτσι σε μια συνωμοσία που μπορεί να διεκπεραιωθεί με αστραπιαίες επιχειρήσεις μιας χούφτας ανθρώπων. Αυτοί θα λέγαμε πως κάνουν επανάσταση "ρουκέτα". Ο αριστερισμός δεν λαμβάνει υπόψιν του δυο βασικούς παράγοντες για την επιτυχία του αγώνα: την ίδρυση και δράση πολιτικού επιτελείου - δηλαδή κόμματος - και την συνειδητοποίηση και κινητοποίηση της εργατικής τάξης και των άλλων μαζών. Έτσι, η τρομοκρατία, παρά τους τόνους που της δίνει η άρχουσα προπαγάνδα, είναι αποτυχημένη θεωρία και πράξη. Ιδιαίτερα στην εργατική τάξη, οι τρομοκράτες δεν κατορθώνουν να διεισδύσουν. Η ταξική διαίσθηση, δεν εξαπατήθηκε από τα συνθήματα για "εξέγερση της μιας εβδομάδας". Οι Μαρξιστές και οι πραγματικοί αγωνιστές είναι ασυμβίβαστοι με την τρομοκρατία κι απορρίπτουν αυτές τις κατηγορίες που τους προσάπτει η άρχουσα τάξη.
Η φασιστικοποίηση της κοινωνικής ζωής.
Η αύξηση της βίας, η δραστηριοποίηση των διαφόρων ομάδων και συμμοριών, των εγκληματιών και ιδιαίτερα των μαύρων σκιών του φασισμού και των νεοναζιστικών ομάδων, είναι χαρακτηριστικό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής σε πολλές χώρες που γίνεται όλο και πιο έκδηλο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση συγκεκριμένα είναι φασιστική, με κοινοβουλευτικό μανδύα. Στις ΗΠΑ δρουν 285 νεοφασιστικές οργανώσεις, στη Γερμανία 150, στην Ιαπωνία 800, ενώ στην Ελλάδα δρουν οι "Σκιν-Χαιτζ", η "Χρυσή Αυγή", το "Εθνικό Μέτωπο", νοσταλγοί του Μεταξά, της επταετίας και ούτε καθ'εξής. Και δεν πρόκειται για μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες νοσταλγούς ή ρομαντικούς του φασισμού, αλλά για μια ολόκληρη οργάνωση των παλαιών και νέων φασιστών που δρουν ανοιχτά, που κάνουν εκδηλώσεις και συναντήσεις και μάλιστα που δολοφονούν και κατακρεουργούν μέρα νύχτα. Οι οργανώσεις τους παίρνουν όχι μόνο τη μορφή της "Κου Κλουξ Κλαν", στην Αμερική που δολοφονεί ή λιντσάρει τους έγχρωμους κατοίκους, αλλά μια φασιστική οργάνωση με πολύ μεγάλες διαστάσεις, όπως η "Παγκόσμια Αντικομμουνιστική Ένωση". Ακριβώς αυτή διοργάνωσε πριν χρόνια συνέδριο στην Καλιφόρνια, απ'όπου έκανε έκκληση ώστε η ΗΠΑ να είναι ισχυρή βάση, για την προετοιμασία και την αποστολή μισθοφόρων σε διάφορες χώρες του κόσμου. Άλλη μια οργάνωση χιτλερικού τύπου, είναι η "Διεθνής Μαύρη Τάξη", μέλος της οποίας ήταν ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ρ.Ρήγκαν και πολλά μέλη της κυβέρνησής του.
Οι οργανώσεις αυτές έχουν καταγεγραμμένες στο αρχείο τους δεκάδες δολοφονίες πολιτικού χαρακτήρα, κλοπές, βία κι απάνθρωπα εγκλήματα. Οι συμμορίες αυτές στην Λατινική Αμερική δολοφόνησαν για πολιτικούς λόγους 4.600 ανθρώπους... με το στόμα των ανώτατων εκπροσώπων των ΗΠΑ και κάποιων άλλων οργάνων γίνονται ολόκληρες προπαγανδιστικές εκστρατείες για την καταπολέμηση δήθεν της τρομοκρατίας. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, γιατί με τις μαύρες σκιές του φασισμού ενδιαφέρεται ιδιαίτερα η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ. Με το κλίμα που δημιουργεί η παρουσία τους αυτή, ζητά από τη μία να φοβίζει τις πλατιές εργαζόμενες μάζες κι από την άλλη να σπείρει το αίσθημα της ανασφάλειας. Επιπλέον, τώρα με τη γενική κρίση του καπιταλισμού, η δραστηριοποίηση των νεο-ναζί, στηρίζεται στο κεφάλαιο για να αναχαιτίσει τη νόμιμη αγανάκτηση της εργατικής τάξης ενάντια στην εκμετάλλευση, τις στερήσεις και την άρνηση των δικαιωμάτων της. Αυτό το δίνει κατά τον καλύτερο τρόπο ένα σύνολο μέτρων που αναλαμβάνει η άρχουσα τάξη πολλών χωρών που παρά τον δημαγωγικό μανδύα, δεν μπορούν να καλύψουν αυτή τη φασιστικοποίηση.
Το φαινόμενο της φασιστικοποίησης της ζωής, σε σειρά καπιταλιστικών χωρών, έχει πάρα πολλούς δείκτες που συμπεριλαμβάνουν τόσο τα οικονομικά και πολιτικά πλαίσια, όσο και τα κοινωνικά και ηθικά, την τέχνη και την λογοτεχνία, βιβλία που διαστρεβλώνουν την Ιστορία και σειρά ταινιών για τον Χίτλερ και το ναζισμό, το βιβλίο "Ο Αγών μου", κ.λπ., δίδονται σαν πνευματική τροφή στη νεολαία και στις πλατιές μάζες - όχι τυχαία, αλλά με καθορισμένο τρόπο.
Η άρχουσα τάξη παίζοντας το τελευταίο της χαρτί, τον φασισμό, ζητά να παραλύσει τις μάζες, να τις υποχρεώσει να σιωπούν, ώστε να παρατείνει την ζωή της κυριαρχίας της του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η ιστορία του 20ου αιώνα που πέρασε ήταν γεμάτη από γεγονότα και στοιχεία, τα οποία επιτρέπουν τον σωστό προσδιορισμό της ουσίας της τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία δεν γεννήθηκε σαν παραστράτημα των ανθρώπων, είτε ξεχωριστών ομάδων ανθρώπων. Η τρομοκρατία ήταν και παραμένει ένα από τα πιο απάνθρωπα μέσα με τα οποία η άρχουσα τάξη εφαρμόζει την πολιτική και υλοποιεί τις βλέψεις της για την κυριαρχία της σε εσωτερικά πλαίσια. Η τρομοκρατία χρησιμοποιείται για την δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την φασιστικοποίηση της ζωής. Μέσω της τρομοκρατίας, επιδιώκεται και δυσφήμιση του πραγματικού επαναστατικού κινήματος. Η τρομοκρατία προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στην άρχουσα τάξη και σε διεθνή κλίμακα. Σύμφωνα με τη λογική της, κάθε κράτος που αντιτίθεται στην πολιτική και στην υπαγόρευσή της είναι εχθρός και κατά συνέπεια πρέπει να καταπολεμηθεί. Και για να καταπολεμηθεί ανοιχτά ένα κράτος πρέπει να βρεθεί ένα πρόσχημα. Σ'αυτό το κράτος αποδίδονται τρομοκρατικές ενέργειες του παρόντος και του παρελθόντος, ενώ στην πραγματικότητα οι περισσότερες απ'αυτές, είναι έργο των μυστικών υπηρεσιών των ιμπεριαλιστών. Έτσι η δεσπόζουσα τάξη με τη βοήθεια της τρομοκρατίας λασπολογεί ενάντια στους πατριώτες και πραγματικούς επαναστάτες, οι οποίοι χαρακτηρίζονται σαν δολοφόνοι κι αναρχικοί, ενώ αυτοί στην πραγματικότητα αγωνίζονται ενάντια στην εθνική και κοινωνική καταπίεση. Πολλές καπηλείες γίνονται και με τις θεωρητικές βάσεις της τρομοκρατίας. Στην γενικότητα, η ιδεολογία από την οποία εμπνέεται η τρομοκρατία είναι ο αριστερισμός. Σαν θεωρητική βάση του αριστερισμού, είναι οι αντιδραστικές φιλοσοφικές αντιλήψεις του υποκειμενικού ιδεαλισμού.
Στην πράξη, ο αριστερισμός συνεχίζει την δυσφημισμένη πια, από την ιστορία, τακτική των προσωπικών επιχειρήσεων και της τρομοκρατίας. Η επανάσταση απλοποιείται έτσι σε μια συνωμοσία που μπορεί να διεκπεραιωθεί με αστραπιαίες επιχειρήσεις μιας χούφτας ανθρώπων. Αυτοί θα λέγαμε πως κάνουν επανάσταση "ρουκέτα". Ο αριστερισμός δεν λαμβάνει υπόψιν του δυο βασικούς παράγοντες για την επιτυχία του αγώνα: την ίδρυση και δράση πολιτικού επιτελείου - δηλαδή κόμματος - και την συνειδητοποίηση και κινητοποίηση της εργατικής τάξης και των άλλων μαζών. Έτσι, η τρομοκρατία, παρά τους τόνους που της δίνει η άρχουσα προπαγάνδα, είναι αποτυχημένη θεωρία και πράξη. Ιδιαίτερα στην εργατική τάξη, οι τρομοκράτες δεν κατορθώνουν να διεισδύσουν. Η ταξική διαίσθηση, δεν εξαπατήθηκε από τα συνθήματα για "εξέγερση της μιας εβδομάδας". Οι Μαρξιστές και οι πραγματικοί αγωνιστές είναι ασυμβίβαστοι με την τρομοκρατία κι απορρίπτουν αυτές τις κατηγορίες που τους προσάπτει η άρχουσα τάξη.
Η φασιστικοποίηση της κοινωνικής ζωής.
Η αύξηση της βίας, η δραστηριοποίηση των διαφόρων ομάδων και συμμοριών, των εγκληματιών και ιδιαίτερα των μαύρων σκιών του φασισμού και των νεοναζιστικών ομάδων, είναι χαρακτηριστικό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής σε πολλές χώρες που γίνεται όλο και πιο έκδηλο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση συγκεκριμένα είναι φασιστική, με κοινοβουλευτικό μανδύα. Στις ΗΠΑ δρουν 285 νεοφασιστικές οργανώσεις, στη Γερμανία 150, στην Ιαπωνία 800, ενώ στην Ελλάδα δρουν οι "Σκιν-Χαιτζ", η "Χρυσή Αυγή", το "Εθνικό Μέτωπο", νοσταλγοί του Μεταξά, της επταετίας και ούτε καθ'εξής. Και δεν πρόκειται για μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες νοσταλγούς ή ρομαντικούς του φασισμού, αλλά για μια ολόκληρη οργάνωση των παλαιών και νέων φασιστών που δρουν ανοιχτά, που κάνουν εκδηλώσεις και συναντήσεις και μάλιστα που δολοφονούν και κατακρεουργούν μέρα νύχτα. Οι οργανώσεις τους παίρνουν όχι μόνο τη μορφή της "Κου Κλουξ Κλαν", στην Αμερική που δολοφονεί ή λιντσάρει τους έγχρωμους κατοίκους, αλλά μια φασιστική οργάνωση με πολύ μεγάλες διαστάσεις, όπως η "Παγκόσμια Αντικομμουνιστική Ένωση". Ακριβώς αυτή διοργάνωσε πριν χρόνια συνέδριο στην Καλιφόρνια, απ'όπου έκανε έκκληση ώστε η ΗΠΑ να είναι ισχυρή βάση, για την προετοιμασία και την αποστολή μισθοφόρων σε διάφορες χώρες του κόσμου. Άλλη μια οργάνωση χιτλερικού τύπου, είναι η "Διεθνής Μαύρη Τάξη", μέλος της οποίας ήταν ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ρ.Ρήγκαν και πολλά μέλη της κυβέρνησής του.
Οι οργανώσεις αυτές έχουν καταγεγραμμένες στο αρχείο τους δεκάδες δολοφονίες πολιτικού χαρακτήρα, κλοπές, βία κι απάνθρωπα εγκλήματα. Οι συμμορίες αυτές στην Λατινική Αμερική δολοφόνησαν για πολιτικούς λόγους 4.600 ανθρώπους... με το στόμα των ανώτατων εκπροσώπων των ΗΠΑ και κάποιων άλλων οργάνων γίνονται ολόκληρες προπαγανδιστικές εκστρατείες για την καταπολέμηση δήθεν της τρομοκρατίας. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, γιατί με τις μαύρες σκιές του φασισμού ενδιαφέρεται ιδιαίτερα η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ. Με το κλίμα που δημιουργεί η παρουσία τους αυτή, ζητά από τη μία να φοβίζει τις πλατιές εργαζόμενες μάζες κι από την άλλη να σπείρει το αίσθημα της ανασφάλειας. Επιπλέον, τώρα με τη γενική κρίση του καπιταλισμού, η δραστηριοποίηση των νεο-ναζί, στηρίζεται στο κεφάλαιο για να αναχαιτίσει τη νόμιμη αγανάκτηση της εργατικής τάξης ενάντια στην εκμετάλλευση, τις στερήσεις και την άρνηση των δικαιωμάτων της. Αυτό το δίνει κατά τον καλύτερο τρόπο ένα σύνολο μέτρων που αναλαμβάνει η άρχουσα τάξη πολλών χωρών που παρά τον δημαγωγικό μανδύα, δεν μπορούν να καλύψουν αυτή τη φασιστικοποίηση.
Το φαινόμενο της φασιστικοποίησης της ζωής, σε σειρά καπιταλιστικών χωρών, έχει πάρα πολλούς δείκτες που συμπεριλαμβάνουν τόσο τα οικονομικά και πολιτικά πλαίσια, όσο και τα κοινωνικά και ηθικά, την τέχνη και την λογοτεχνία, βιβλία που διαστρεβλώνουν την Ιστορία και σειρά ταινιών για τον Χίτλερ και το ναζισμό, το βιβλίο "Ο Αγών μου", κ.λπ., δίδονται σαν πνευματική τροφή στη νεολαία και στις πλατιές μάζες - όχι τυχαία, αλλά με καθορισμένο τρόπο.
Η άρχουσα τάξη παίζοντας το τελευταίο της χαρτί, τον φασισμό, ζητά να παραλύσει τις μάζες, να τις υποχρεώσει να σιωπούν, ώστε να παρατείνει την ζωή της κυριαρχίας της του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου